ประวัติศาสตร์ยุคใหม่

เหตุการณ์สำคัญในประวัติศาสตร์ยุคใหม่ แบ่งออกเป็น 3 ช่วงหลักๆ ดังนี้

ช่วงต้นสมัยใหม่ (ค.ศ. 1453-1789)

• การล่มสลายของจักรวรรดิไบแซนไทน์ในปี ค.ศ. 1453 นำไปสู่การขยายตัวของจักรวรรดิออตโตมันและการค้าระหว่างยุโรปกับเอเชีย
• การฟื้นฟูศิลปวิทยาการ (ค.ศ. 1450-1600) เป็นการฟื้นฟูความรู้และวัฒนธรรมของกรีซและโรมันโบราณ
• การปฏิรูปศาสนาคริสต์ (ค.ศ. 1517-1648) เป็นการแบ่งแยกคริสตจักรออกเป็นนิกายโปรเตสแตนต์และนิกายคาทอลิก
• การสำรวจทางทะเล (ค.ศ. 1500-1700) นำไปสู่การค้นพบดินแดนใหม่และขยายอาณานิคมของยุโรป
• การปฏิวัติวิทยาศาสตร์ (ค.ศ. 1543-1700) เป็นการปฏิวัติความคิดทางวิทยาศาสตร์และนำไปสู่ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี

ช่วงกลางสมัยใหม่ (ค.ศ. 1789-1914)

• การปฏิวัติฝรั่งเศส (ค.ศ. 1789-1799) เป็นเหตุการณ์สำคัญทางการเมืองที่นำไปสู่การสิ้นสุดระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์
• สงครามนโปเลียน (ค.ศ. 1803-1815) เป็นสงครามที่เปลี่ยนแปลงระเบียบโลกและนำไปสู่การก่อตั้งจักรวรรดิเยอรมันและจักรวรรดิออสเตรีย-ฮังการี
• การปฏิวัติอุตสาหกรรม (ค.ศ. 1760-1840) เป็นการปฏิวัติทางเทคโนโลยีและการผลิตที่นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจและสังคม
• ลัทธิจักรวรรดินิยม (ค.ศ. 1870-1914) เป็นแนวคิดที่ชาติตะวันตกพยายามขยายอำนาจและอาณานิคมของตน

ช่วงปลายสมัยใหม่ (ค.ศ. 1914-1945)

• สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง (ค.ศ. 1914-1918) เป็นสงครามที่ทำลายล้างมากที่สุดในประวัติศาสตร์และนำไปสู่การก่อตั้งองค์การสันนิบาตชาติ
• สงครามโลกครั้งที่สอง (ค.ศ. 1939-1945) เป็นสงครามที่ทำลายล้างมากที่สุดในประวัติศาสตร์และนำไปสู่การก่อตั้งองค์การสหประชาชาติ
• การปฏิวัติรัสเซีย (ค.ศ. 1917) เป็นเหตุการณ์สำคัญทางการเมืองที่นำไปสู่การล่มสลายของระบบจักรวรรดิและการก่อตั้งสหภาพโซเวียต
• การปฏิวัติจีน (ค.ศ. 1949) เป็นเหตุการณ์สำคัญทางการเมืองที่นำไปสู่การล่มสลายของระบอบกษัตริย์และการก่อตั้งสาธารณรัฐประชาชนจีน